Concessies doen

Jaren geleden kampte de modebranche al met een imagoprobleem. Werken in een kledingzaak was in veel gevallen geen vetpot. Eind jaren 90 rapporteerde dagblad Trouw al dat de modebranche bij nieuwe werknemers een negatief imago had, vooral door de lage salarissen, de onregelmatige werktijden en de vele kleine deeltijdcontracten. Destijds was bij een derde van alle modewinkels sprake van onderbezetting. Momenteel kunnen zes van de tien bedrijven de planning niet rond krijgen. Door dit personeelstekort moeten ze concessies doen. Zo hebben sommige winkelketens de eis al losgelaten dat een medewerker de Nederlandse taal moet spreken. Met name in de grote steden zie je steeds meer winkels waar de medewerkers alleen Engels spreken. Immers: er zijn veel immigranten in de steden te vinden, die op zoek zijn naar een baan.

Werkdruk
Dat we in een periode van grote personeelstekorten zitten, is in feite een nawee van de tweede wereldoorlog. Toen die afgelopen was, deed dat iets met de bestaanszekerheid van de gemiddelde Nederlander. Men zag het leven weer zonnig in en veel mensen begonnen met het stichten van een gezin. Hierdoor ontstond een grote piek in het aantal geboortes. Gedurende zo’n twintig jaar kwamen er meer Nederlanders bij dan gemiddeld. Daarna zakte het geboortecijfer weer geleidelijk terug tot een gemiddelde waarde. Al die mensen, die toen extra op de wereld kwamen, zijn nu aan hun pensioen toe. Er verdwijnen dus meer mensen uit het arbeidsproces dan erbij komen. Voor de mensen die overblijven, stijgt daardoor de werkdruk, maar neemt ook de kans op stress toe. Artsen maken zich hier zorgen over, want een burn-out is een grote bedreiging voor onze gezondheid.

Werk maken van werkgeven
Ondernemers zullen alles op alles moeten zetten om personeel aan zich te kunnen binden. Ze zullen meer dan ooit het personeel op de eerste plaats moeten zetten. Ook het verlichten van de werkdruk hoort daarbij. Alleen een tevreden medewerker is immers bereid zich voor langere tijd te committeren.