“Gelukkig houden vakmensen uit de retailwereld regelmatig een positief en onderbouwd betoog over de fysieke winkel. Toch vind ik vooral het ‘geadviseer’ over de toekomst van winkels in Nederland en hun mogelijke neer-dan-wel-opgang, vergelijkbaar met hoe pubers met sex omgaan: iedereen heeft het er over maar niemand doet het echt (deze quote hoorde ik overigens ooit op een seminar).

Natuurlijk is er veel al wel gedaan en verbeterd op winkelgebied, maar een heel klein rondje winkels kijken leert dat we er vooral veel over praten. En dat de praktijk weerbarstiger is.

Zo was ik laatst in Heiloo en daar zag ik veel verzorgde winkels van onafhankelijke middenstanders. Ondernemers die hun best doen om te overleven door hun best te doen voor de klant. Met nette etalages en dito publiek. Een herfstetalage oogt misschien wat tuttig, maar ze hebben wel de moeite genomen om een etalage te maken. 

Maar dan: De Entree. De Ingang. Why o why plaatsen jullie een wand in de breedte, vlak bij de deur? Inderdaad, de brillen zijn nu beter te zien (of kwam ik daar niet al voor, om beter te zien…) maar weten jullie dat dat mij afschrikt, zo’n obstakel?

En ik zag het in veel meer winkels, in de vorm van een balie, wand, beun of tafel. Zou het een trend zijn? Als advies om meer klanten naar binnen te trekken? Dat we voordat we ook maar een stap verder hebben gezet, direct zien wat er te koop is? Op zich goed bedacht, maar niet goed uitgevoerd.

Een rechthoekige tafel, die dwars in de ruimte staat, blokkeert het verkeer. Of ‘traffic’ zoals het op de afdeling marketing heet. Het nodigt niet uit om verder te lopen. Waarom het ons blokkeert? Dat gebeurt op een subtiel, onbewust niveau. Het lijkt alsof je door een onzichtbare hand wordt tegengehouden. Ook al kunnen we over de balie/beun/tafel/wand heen kijken, toch lopen we niet door.

En dat is nou juist wat je wel wil, toch? Dat je klanten (klinkt persoonlijker dan dat ‘traffic’ vind ik) doorlopen? Verder kijken naar wat je te bieden hebt? Zodat je als winkelier kunt doen waar je zo goed in bent: je bezoek persoonlijk aanspreken en jouw product of dienst verkopen.

Obstakel nummer twee

“Beste telefoon-verslaafde verkopers, kunnen jullie misschien even je telefoon loslaten en mij helpen met het vinden van de juiste maat”

‘Oh ja, dan is het op zich wel handig als je niet heel druk bent met je mobiele telefoon. Ik heb het persoonlijk gezien en meegemaakt in een grote, drukke, bekende winkel in Amsterdam: verkopers die liever op hun telefoon kijken dan naar mij. Dat is dus winkel-obstakel nummer twee.

Ik weet het: het zijn lange werkdagen, de klanten-stroom is lang niet zo continue als je Facebook-feeds en collega’s zijn druk, dus je kunt niet babbelen. 

Maar toch… Beste telefoon-verslaafde verkopers: als jullie beseffen hoeveel tijd en geld dezelfde afdeling marketing spendeert aan het genereren van die traffic – waarvan uiteindelijk jullie salaris wordt betaald – kunnen jullie dan misschien even je telefoon loslaten en mij helpen met het vinden van de juiste maat? Alsjeblieft?

Als dat te lastig is kijk ik zelf wel online hoor… Zitten we fijn allebei onpersoonlijk op onze telefoon te kijken, heb jij je persoonlijke omzet niet gehaald en mis je de kans om mij een nog persoonlijker aanbod te doen. En zo meer te verkopen.

Voordeel is dat de ‘online’ traffic stijgt en de marketingafdeling daar dan weer wel blij mee is. Nadeel is dat de negativiteit over de fysieke winkel hiermee gevoed wordt, want ‘kijk eens hoe goed het online gaat’.

Dus hierbij mijn onderbouwd en welgemeend advies: haal je obstakels weg, zodat er niets in de weg staat tussen je klant en je winkel. Letterlijk en figuurlijk.”

Elsemieke Beekwilder is creatief directeur bij decoratie- en etalagebedrijf Beekwilder decors & display design.